عرق جنب از حرام: اگر انسان از راه استمناء، زنا یا جماع(آمیزش)با همسر خود در حال حیض(در فرج) و در روزه واجب معین و آنچه که ذاتاً حرام است، جنب گردد، عرق او در حال جنابت(تا وقتی که غسل نکرده) عرق جنب از حرام گویند. عرق جنب از حرام نجس نسیت، با این عرق و یا لباسی که به آن آلوده شده بنابر احتیاط واجب نباید نماز خوانند.(توضیح المسائل امام خمینی، مسأله 116، العروة الوثقی،ج1،باب نجاسات»الحادی عشر«) عرق جنب از حرام نجس نیست و در مورد نماز، اکثر علماء احتیاط واجب دانسته اند که در لباس آلوده به عرق جنب از حرام نماز خوانده نشود و عمل به احتیاط واجب، به عمل واجب است و لذا ترک آن حرام است، مگر این که مجتهد اعلم پس از مرجعی که انسان از او تقلید می کند فتوایش با فتوای مرجع او متفاوت باشد. بنابراین وقتی اصل عرق نجس نیست، اگر عرق شما به جایی از منزل رسیده باشد آنجا را نجس نکرده است. فرش را هم نجس نمی کند و نماز خوندن روی آن فرش اگر چه رطوبت پا به آن برسد اشکال ندارد؛ ولی در این مورد دلیل خاص دارند که با لباس  و بدن آلوده به عرق جنب از حرام نماز  نمی شود خواند. البته در بین فقها بوده و هستند کسانی  که به طور کلّی عرق جنب از حرام را نجس می دانند که طبق نظر آنها قضیّه فرق می کند. عرق جنابت از خودارضائی از مصادیق عرق جنب از حرام است، لیکن عدم جواز نماز با آن تا وقتی است که عین و آثار آن باقی باشد، ولی اگر خشک شود و اثری از آن نباشد نماز صحیح است.